Zaburzenia osobowości potrafią wzbudzać wiele kontrowersji oraz pytania na temat swojego charakteru. Obserwujemy je w postaci trudnych do zrozumienia zachowań, emocji czy nawet relacji z innymi ludźmi. Jednak niezrozumienie skutkuje stawianiem wielu pytań, na czele z tym, czy zaburzenie osobowości jest chorobą psychiczną? Dziś postaramy się zbadać ten fascynujący temat, odkrywając prawdę o tajemniczych zaburzeniach osobowości. Zapraszamy do lektury!
Zaburzenia osobowości – od kontrowersji do diagnozy
Mówiąc o zaburzeniach osobowości, warto wyjść od najbardziej podstawowego pytania, które pojawia się wśród wielu osób, nie tylko pacjentów, lecz także i specjalistów – czy zaburzenie osobowości to choroba psychiczna czy może jednak ‘tylko’ nietypowe zachowania? Odpowiedź na to pytanie jest jednocześnie prosta i skomplikowana.
Z jednej strony, zaburzenia osobowości są uznawane za choroby psychiczne, gdyż mają swoje miejsce w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD) oraz amerykańskim DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). Oznacza to, że istnieje ogólne porozumienie, że zaburzenia te mają swoje osiowe podstawy w organizmach pacjentów, co wywołuje określone cechy zaburzeń.
Skąd się biorą zaburzenia osobowości?
Mimo że uważane za choroby psychiczne, wciąż nie ma jednoznacznych danych na temat przyczyn zaburzeń osobowości. Istnieje wiele teorii – od wypadków przy urodzeniu, przez niedbanie o dziecko na wczesnym etapie rozwoju, po niekorzystne środowisko wychowawcze. Jedno jest pewne – zaburzenia osobowości mają zarówno podłoże biologiczne (genetyka), jak i czynniki psychologiczne, społeczne czy kulturowe. Dlatego tak trudno jest postawić konkretną diagnozę i znaleźć jednoznaczne odpowiedzi na pytanie, czy zaburzenia osobowości to choroba psychiczna mająca ‘konkretne źródło’.
Różne typy zaburzeń osobowości
Zaburzeń osobowości jest wiele i każde z nich ma swoje specyficzne cechy. Warto jednak zauważyć, że nie każde uznawane jest za chorobę psychiczną. Niektóre z nich, jak np. osobowość z pogranicza czy osobowość obsesyjno-kompulsywna (sterylna), są potocznie nazwane przez specjalistów, lecz nie posiada własnego kodu w klasyfikacjach medycznych. Oznacza to, że specyfika tego ‘zaburzenia’ jest na tyle niejednoznaczna, że nie ma zgody co do tego, czy można je potraktować jako pełnoprawną chorobę.
Leczenie zaburzeń osobowości
Ponieważ zaburzenia osobowości mają różne podłoże, także leczenie będzie różne w przypadku poszczególnych osób. Najważniejsza jest indywidualizacja terapii – podejście do pacjenta oraz adekwatne metody leczenia. U niektórych osób farmakoterapia wystarcza do osiągnięcia oczekiwanych efektów, podczas gdy u innych dużo lepsze rezultaty przynosi psychoterapia.
Podsumowanie
Czy zaburzenie osobowości to choroba psychiczna? Jak wspomniałem wcześniej, odpowiedź nie jest oczywista. Zaburzenia te są uważane za choroby psychiczne, gdyż mają swoje odzwierciedlenie w oficjalnych klasyfikacjach medycznych. Jednakże, ich interdyscyplinarny charakter, różnorodność oraz indywidualizacja leczenia sprawiają, że nie można tym samym spodziewać się prostego, jednoznacznego rozwiązania zagadki. Oczywistym jest jednak, że działania zmierzające do lepszego zrozumienia zaburzeń osobowości przyczynią się do dostarczenia lepszej opieki i terapii tym, którzy ich potrzebują. Wiedza nie jest tylko władą, ale także odpowiedzialnością wspólną dla całego społeczeństwa – także i twoją.
Osobowość na granicy choroby psychicznej
Zaburzenia osobowości budzą liczne kontrowersje zarówno wśród specjalistów, jak i pacjentów. Choć wpisane są w klasyfikacje medyczne jako choroby psychiczne, to jednak nie można jednoznacznie przypisać im konkretnej przyczyny ani metody leczenia. Zrozumienie ich złożonej natury opartej na biologii, psychologii oraz czynnikach społecznych i kulturowych nadaje im wyjątkowego charakteru.
W związku z różnorodnością typów zaburzeń osobowości, z których nie wszystkie uznawane są za pełnoprawne choroby, diagnoza staje się niejednoznaczna. Kwestionowanie, czy zaburzenie osobowości to choroba psychiczna, wynika z braku konkretnej odpowiedzi na pytanie o ich przyczyny.
Jedno jest pewne: leczenie zaburzeń osobowości wymaga indywidualizacji terapii oraz stosowania różnych metod zarówno farmakologicznych, jak i psychoterapeutycznych, w zależności od potrzeb każdej osoby. Rozwój wiedzy na temat tego zjawiska przyczyni się do lepszej opieki i wsparcia potrzebujących, jednak dalsze badania są kluczowe w poszukiwaniu prostych i jednoznacznych odpowiedzi na rażące pytania dotyczące zaburzeń osobowości.
